Alúð er orð sem hefur orðið mér hugleikið að undanförnu, finnst þér þetta ekki fagurt orð, alúð? Ég man ljóð eftir föður minn þar sem meðal annars segir:
Mikla alúð legg ég
við lítinn garð
að húsabaki:
reit forfeðra minn,
sem bjuggu hér
mann fram af manni.
Ég man föður minn
og aldurhniginn afa
við jarðyrkjustörf
er tóm gafst.
-Ræktaðu garðinn
drengur minn;
þá slær hjartað
og slær rétt-
sagði afi við mig
þar sem hann kraup
og reytti illgresi
úr animónubeði
handan við kjarneplatréð.
Þegar maður les um konurnar sem höfðu fylgt Jesú, syrgðu hann og gengu að gröfinni á páskadagsmorgni til að vita um hann og smyrja hann ilmandi smyrslum þá kemur þetta orð ALÚÐ fyrst upp í hugann. Í huganum opnast gröfin þegar orðið verður að veruleika, þegar alúð er lögð við lífið. „ Hver mun velta stóra steininum frá“ hugsuðu konurnar á leið sinni að gröfinni. … Lesa meira