Category: Hugleiðingar

Að elska er stór og margræður veruleiki. Að elska er ekki alltaf það sama og að vera ástfanginn og það þýðir ekki endilega það sama og að vera hamingjusamur. Með öðrum orðum þá getur manneskjan elskað án þess að vera ástfangin eða hamingjusöm þó svo að það fari vissulega oft saman. Að elska er að finna tengingu við aðra manneskju og taka hana inn að hjarta sér, finna til ábyrgðar gagnvart henni og skynja að velferð hennar skiptir þig miklu máli. Að elska aðra manneskju þýðir að hennar gleði er þín gleði og hennar sorgir þínar sorgir. Að elska er það sem við köllum kærleikur, að vera ástfanginn á rómantískan máta getur að sjálfsögðu innifalið þann kærleika sem um er rætt en að elska er  samt dýpri veruleiki, það er eitthvað sem getur ekki horfið eins og það að vera ástfanginn. Að elska er að finna til en að elska … Lesa meira

Alúð er orð sem hefur orðið mér hugleikið að undanförnu, finnst þér þetta ekki fagurt orð, alúð. Ég man ljóð eftir föður minn þar sem meðal annars segir:

Mikla alúð legg ég

við lítinn garð

að húsabaki:

reit forfeðra minn,

sem bjuggu hér

mann fram af manni.

Ég man föður minn

og aldurhniginn afa

við jarðyrkjustörf

er tóm gafst.

-Ræktaðu garðinn

drengur minn;

þá slær hjartað

og slær rétt-

sagði afi við mig

þar sem hann kraup

og reytti illgresi

úr animónubeði

handan við kjarneplatréð.

Þegar maður les um konurnar sem höfðu fylgt Jesú, syrgðu hann og gengu að gröfinni á páskadagsmorgni til að vita um hann og smyrja hann ilmandi smyrslum þá kemur þetta orð ALÚÐ fyrst upp í hugann. Í huganum opnast gröfin þegar orðið verður að veruleika, þegar alúð er lögð við lífið. „ Hver mun velta stóra steininum frá“ hugsuðu konurnar á leið sinni að gröfinni. … Lesa meira

Nú búum við okkur undir páskahátíðina í kirkjunni með því að líta inn á við, skoða líf okkar og líðan, venjur og siði, hugsanir og gjörðir, samskipti við annað fólk og umgengni um sköpunarverkið. Langafasta eru fjörutíu dagar og minna okkur þann tíma þegar Jesús fastaði í eyðimörkinni eftir að hafa tekið skírn í ánni Jórdan.  Áður fyrr tíðkaðist að neyta léttari fæðu, taka út kjöt og hvíla meltinguna svo huganum gæfist betra tóm til að vinna sitt verk og íhuga pínu og dauða Jesú Krists. Nútímamaðurinn virðist reyndar vera búinn að enduruppgötva gildi föstunnar sér til heilsubótar því á umliðnum árum hafa margir tamið sér að fasta reglulega um lengri eða skemmri tíma og einhverjar læknisfræðilega rannsóknir verið gerðar sem staðfesta gagnsemi þess að fasta. Margir vilja meina að fastan komi blóðsykrinum í betra horf, vinni gegn sykursýki og hjálpi til við þyngdarstjórnun. Af því leiðir að manneskjunni líður … Lesa meira

Tvær konur á tíræðisaldri urðu mér innblástur þessarar hugleiðingar. Önnur er tengdamóðir mín Sigurjóna Kristinsdóttir en hin er Vigdís Finnbogadóttir fyrrum forseti.

Á nýliðnu aðfangadagskvöldi þar sem tengdamóðir mín sat til borðs með okkur og hamborgarhryggurinn var að mjatla í gegnum meltingarkerfið ásamt rósakáli og brúnuðum kartöflum kom upp sú hugmynd meðal yngri kynslóðarinnar að kannski væri gaman að grípa í spil þegar pakkastundin væri afstaðinn. Með öðrum orðum þá var verið að leggja drög að dagskrá kvöldsins því ekki máttum við til þess hugsa að vera með öllu iðjulaus þegar búið væri að rífa utan af gjöfunum og eitthvað fannst okkur nú nöturlegt til þess að hugsa að liggja öll upp í sófa á samfélagsmiðlum. „Þegar ég var stelpa þá mátti alls ekki spila á aðfangadagskvöldi né jóladag og heldur ekki sauma út, pabbi sagði að þá gæti maður átt á hættu að stinga í Jesúbarnið“ sagði tengdamóðir mín … Lesa meira

Kæra Jesúbarn. Þú ert hér og við erum hér vegna þín. Akureyrarkirkja er full af fólki, söfnuði þínum. Fólki á öllum aldri með allskonar tilfinningar, ævisögur og lífsreynslu í farteskinu sem það er komið með hingað til að spegla í tilvist þinni, já í anda þínum. Þau hafa nú þegar hlýtt á guðspjallið skráð af honum Lúkasi lækni og guðspjallamanni. Hef ég einhverju við það að bæta kæra Jesúbarn?

Kæra Jesúbarn, fólkið er eins og þú veist komið til að spegla líf sitt, tilfinningar, sögu og reynslu í þér. Leiddu okkur áfram á þeirri vegferð hér í kvöld. Já leiddu okkur inn í gripahúsið á Betlehemsvöllum, finndu okkur stað í heysátunni framan við jötuna, við höfum öll gott af því að hvíla við jórtrið í húsdýrunum meðan við sækjum friðinn frá ásjónu þinni, þú nýfædda guðsbarn. Er annað hægt en að fella grímuna í návist þinni? Ef ekki í návist … Lesa meira

Ég ætla ekki að hafa mjög mörg orð um sjúkdómssögu mína hér heldur leggja áherslu á annað. En ykkur til upplýsingar get ég þó sagt frá því að ég greindist með endaþarmskrabbamein vorið 2020 og fór í sex vikna geislameðferð á Landspítalanum og töflumeðferð samhlið og eina lyfjainndælingu. Síðan fór ég aftur norður til að gróa sára minna því að geislar á slímhúð í grindarholi og nárasvæði er auðvitað töluverð áskorun sem þurfti góðan tíma til að gróa. Ég tók aftur til starfa um áramót 2021 en í lok mars sama ár greindist ég með meinvarp í lifrinni og undirgekkst þá aðgerð á Landspítalanum þar sem partur af lifrinni er innihélt meinsemdina var skorinn burt og við tók sex mánaða lyfjameðferð hér á Akureyri sem lauk fyrir um ári síðan.

Það sem hins vegar skiptir meira máli að mínu mati að tala um hér í dag eru allir bragðarefirnir sem … Lesa meira

Í dag höldum við allraheilagramessu hátíðlega en síðustu þrjúhundruð ár eða svo hefur þessi dagur verið helgaður öllum látnum sálum í kristinni kirkju þótt hann eigi sér mun lengri sögu úr kaþólskri trú af því að vera dagur látinna píslarvotta og þar af leiðandi dagur allra þeirra dýrlinga sem ekki eiga sér sérstakan dag í kirkjuárinu. Fyrsti sunnudagur í nóvember mánuði er því sérstaklega helgaður minningu látinna í evangelískri lútherskri kirkju og er það mjög fallegt, merkingarbært og mikilvægt.

Um leið og við hugsum til látinna ástvina og samferðarfólks er eðlilegt að sorgin láti á sér bæra, hún er jú gjaldið sem við greiðum fyrir að eiga ástvini og náin tengsl við dauðlegar verur. Sú manneskja sem kysi að vera alfarið laus undan sársauka sorgarinnar þyrfti jafnframt að velja að eiga alls engin tengsl við menn og dýr á ævigöngu sinni.  Það sem meira er, hún þyrfti líka að velja … Lesa meira

Mig langar kannski ekki að tala um þetta hér við ykkur spariklædd og spennt fyrir þingvetrinum en ég ætla samt að gera það, vegna þess að ég held að það sé gagnlegt og kirkjan á umfram allt að tala um gagnlega hluti. Kirkjan á að hugga, uppörva, leiða og blessa og tala um gagnlega hluti, líka þegar hana langar frekar að tala um eitthvað létt og skemmtilegt.

Þess vegna ætla ég að tala um dauðaótta hér í dag. En af því að ég kann illa við að prédika yfir öðru fólki án þess að taka sjálfa mig í gegn um leið þá ætla ég að byrja á því að segja ykkur að ég er ekki undanskilin þeim ógagnlega veruleika sem er efniviður þessarar prédikunar. Mig langar þess vegna að segja ykkur frá einni birtingarmynd óttans sem hefur verið mér dulin, þar til nýlega. Þannig er að eftir krabbameinsveikindi eins og … Lesa meira

Það er stundum sagt að ef maður hafi ekki heilsu þá hafi maður ekki neitt. Ég verð að segja að þessu er ég hjartanlega ósammála. Það er auðvitað þeim sem fyrir verður mikið áfall og sorg að missa heilsuna, ekki síst ef heilsubresturinn er varanlegur, ekki dreg ég dul á þá angist. Þó held ég og þykist vita að manneskjur geti átt mikil lífsgæði og hamingjuríkt líf þrátt fyrir allt, margir kynnast einmitt fyrst eigin styrk, þrautseigju og visku að ég tali nú ekki um djúpstæðum kærleika samferðarfólks og vinarþeli þegar þeir verða fyrir heilsutapi. Margir upplifa frið í æðruleysi sínu. Eins er svo margt sem fólk uppgötvar að það geti sinnt og hafi hæfileika til þegar annað er tekið sökum veikinda.

  Hins vegar er ég sannfærð um að það að lifa við stríð, sé nokkuð sem yfirtaki svo líf fólks að það sé mjög erfitt að njóta lífsgæða og … Lesa meira

Í aðdraganda guðsþjónustu sem helguð var hannyrðum og við nefndum prjónamessu átti ég áhugaverð samtöl við nokkra einstaklinga sem hafa sagt mér frá því hvernig hannyrðir og þá sér í lagi prjónaskapur hafa bjargað sálarheill þeirra á erfiðum tímum. Kona ein tjáði mér á dögunum að þegar hún hafi gengið í gegnum erfiðan hjónaskilnað og verið næst því frosin af angist og sorg hafi hún prjónað hverja peysuna á fætur annarri líkt og væri hún í akkorðsvinnu. Þannig sagðist hún hafa í raun sefað sjálfa sig og komist yfir erfiðasta hjallann í sínu skilnaðarferli. Sjálf fór ég ekki að prjóna fyrr en ég veiktist fyrir tveimur árum. Fram að því hafði prjónaskapur verið nokkuð sem ég var algjörlega búin að afskrifa eftir hörmulega vegferð í skóla þar sem mér tókst engan veginn að virkja áhuga eða einbeitingu til að gera nokkurn skapaðan hlut í handavinnutímum. Í raun og sanni var … Lesa meira