Month: November 2017

Kæri frelsari Jesús Kristur frá Nasaret í Galíleu.

Á þjóðhátíðardaginn fyrir tæpum fjörutíu árum var ég færð til skírnar við fjölsótta fermingarathöfn í Laufáskirkju við Eyjafjörð. Presturinn var pabbi minn og eitt fermingarbarnanna systir mín. Mér skilst að dagurinn hafi verið sólríkur og fagur, himininn heiður og blár og fermingarbörnin ábúðarfull og stillt þótt systir mín hafi reyndar vafið einhverjum brúnum tuskulörfum um flétturnar sínar tvær rétt áður en krakkaskarinn lagði af stað til kirkju, enn eru því áhöld um hvort mamma hafi fellt tár vegna hárgreiðslu fermingabarnsins eða af djúpri lotningu er skírnarbarnið var vatni ausið og fært í þitt örugga fang elsku Jesús minn. Að minnsta kosti og burtséð frá tískuslysi systur minnar tókstu þarna við mér og gafst mér hlutdeild í upprisu þinni. Fyrir það verð ég ekki bara ævinlega þakklát heldur raunar þakklátari eftir því sem árin líða.

Þú manst kannski Jesús að ég var með … Lesa meira

Í fjölmenningarsamfélagi er eðlilegt að skírnarathöfnum fækki, samfélag okkar er litríkara en áður og ekkert nema gott um það að segja, tækifærum til heimóttarskapar fer sem betur fer fækkandi eftir því sem heimurinn opnast meir og minnkar um leið. Það er engin ástæða til að hafa áhyggjur af afdrifum barna sem ekki eru skírð þau eru jafn elskuð og örugg og hin. Skírnin er gjöf frá Guði sem við höfum bara frjálst val um að þiggja.

Í okkar samfélagi tíðkast að ungbörn séu skírð að ósk foreldranna sem sömuleiðis ákveða hvað þau borða, hverju þau klæðast og hvenær þau fara í svefn. Í mínum huga er skírnin yfirlýsing um að barnið sé nóg í augum Guðs þar sem það hvílir við skírnarlaugina í faðmi ástvina sinna. Að hvítvoðungurinn sem engu hefur áorkað öðru en því að fæðast í heiminn sé eins merkilegur í augum Guðs og öldungurinn sem unnið hefur … Lesa meira