Í ljóðinu Fæðing Ljóssins yrkir Aðalsteinn Ásberg Sigurðsson
Stilltur, hljóður
finnur geislinn sér
farveg gegnum
alheimsmyrkrið.
Kvikur, skarpur
glitrandi fagur
gullinn strengur.
Þegar lengst er nótt
enn sem fyrr
fæðing ljóssins.
( AÁS)
Já einmitt þegar lengst er nótt
enn sem fyrr fæðing ljóssins
Guð er að verki, við finnum ljós í langri nótt, þykku stingandi ullarteppi myrkursins, þá einmitt fæðist barn í fjárhúskofa og vonin kveikir ljós. Þess vegna lifum við af allskonar hremmingar í þessum heimi, andlegar sem líkamlegar, en við verðum líka að trúa því að við komumst í gegnum þær og þar höfum við ríkar skyldur gagnvart hvert öðru. Guð kveikir ljós og er ljós en okkar er að leiða hvert annað gegnum dimma dali í átt til ljóssins. Ef við undirbyggjum ekki jólin saman sem samfélag ef við flyttum ekki hvert öðru góðu fréttirnar um sigur kærleikans yfir hatrinu og styrk hinnar barnslegu og fölskvalausu … Lesa meira