Hildur Eir Bolladóttir Posts

Þetta er ekki framboðsræða fyrir fermingar en kannski er samt komið að því að við svörum spurningunni, hvers vegna að fermast árið 2017? Þetta er nefnilega síbreytileg spurning sem hefur auðvitað ekki verið svarað í eitt skipti fyrir öll enda stendur ekki til að gera það hér, en í dag lifum við á þannig tímum að fólk spyr sig um allar hefðir og venjur sem er mjög gott og þarft og nokkuð sem við eigum öll að gera. Jesús Kristur talaði hvergi um fyrirbærið fermingu á þeim tíma sem hann gekk um þessa jörð og því höfum við ekki bein fyrirmæli frá honum um athöfnina líkt og skírn og altarisgöngu sem hann hvatti okkur til að iðka. Fermingin hefur hins vegar þróast innan hinnar kristnu kirkju sem síðbúin skírnarfræðsla því ómálga ungabörn eru skírð að ósk foreldra svo kirkjan ber ábyrgð á að bjóða þeim uppfræðslu þegar þau ná vissum … Lesa meira

 

1. Taktu sjálfstæða ákvörðun um að fermast, ekki gera það fyrir prestinn, ömmu og afa, mömmu og pabba eða félagana, gerðu það vegna þess að þig langar til að hafa Jesú sem þinn andlega áttavita í lífinu, það er alltaf hægt að fermast seinna ef það hentar þér ekki núna.
2. Taktu þátt í undirbúningi fermingardagsins með foreldrum þínum og hafðu skoðanir á öllu sem þau bera undir þig, þannig sýnirðu þeim að þetta sé ekki sjálfsagt og að þú kunnir að meta framlag þeirra.
3. Vertu á góðum og öruggum skóm við athöfnina, þegar maður er 14 ára hefur maður ekki húmor fyrir því að detta fyrir framan fulla kirkju af fólki.
4. Farðu snemma í háttinn kvöldið fyrir stóra daginn, þegar maður er ósofinn verður maður kvíðinn og uppspenntur og allt vex manni í augum
5. Vertu á staðnum, bæði líkamlega og andlega í athöfninni en ekki eins og þú hafir óvart

… Lesa meira

Ég hef stundum sagt við fermingarkrakkana að ég muni vel hvernig það var að vera unglingur, um leið hef ég mætt fremur tómlegu augnaráði frá þeim því auðvitað sjá þau bara torfkofa og skinnhandrit fyrir sér þegar ég nefni mín sokkabandsár. Og það má kannski til sanns vegar færa því sennilega er meiri munur á unglingsárum mínum og þeirra en allra þeirra kynslóða sem á undan hafa gengið. Það sem skilur á milli minnar kynslóðar og þeirra  eru auðvitað snjallsímarnir og samfélagsmiðlarnir og áreitið sem þeim fylgir en líka möguleikarnir, gleymum þeim ekki. Sumir fagaðilar vilja meina að þessi tækni hafi ýtt undir kvíða og þunglyndi meðal unglinga og ég ætla hvorki að rengja það né undirstrika hér enda erum við í raun enn á byrjunarreit í notkun þessarar tækni og ekki útséð með afleiðingar hennar. Eina sem mér dettur í hug er að tilkoma samfélagsmiðlana sé svolítið eins og … Lesa meira

Manstu eftir leiknum Frúin í Hamborg? Í dag er sennilega orðið nauðsynlegt að spyrja þeirrar spurningar því nú eru komnar fram kynslóðir sem hafa ef til vill ekki alist upp við þennan leik. Frúin í Hamborg á nú sennilega ekki roð í snjallsímana þegar drepa þarf tímann á ferðum fólks um landið. Þegar ég var stelpa fórum við fjölskyldan stundum í þennan leik á meðan við hossuðumst í Citróenbílnum á holóttum vegum milli landshluta og þannig hjálpaði frúin okkur bæði að stytta ferðina og halda athyglinni frá bílveikinni sem stundum gerði vart við sig í ofurfjöðruðum bílnum. Hann var eiginlega með svo góða fjöðrun þessi bíll að stundum var maður ekki viss hvort setið væri í bíl eða flugvél. Nema hvað, reglurnar í Frúnni í Hamborg voru aðeins fjórar, þú máttir ekki segja já/nei/svart eða hvítt þegar þú varst spurður hvað þú hefðir gert við peningana sem téð frú hefði … Lesa meira

Á liðinni aðventu jarðsöng ég konu sem var mikið náttúrubarn. Hún bjó um tíma í sveit og elskaði þar hverja þúfu og blóm, hvern fífil og fagurklukku, fugl og könguló, fjöll og hóla. Einn fagran sumardag stóð hún út í bæjarlæknum og færði til grjót af þeirri yfirvegun og þrautsegju sem henni var svo eiginleg og þegar hún var spurð hverju það sætti var svarið að hún vildi magna upp niðinn í læknum svo hann bærist inn um svefnherbergisgluggann hennar á morgnana. Hún þráði að vakna við náttúruna vegna þess að náttúran er móðirin sem vefur mannkyn reifum með fegurð sinni og hljóðri ást. Þessi kona var  mikill umhverfisverndarsinni,  því til marks var hún löngu farin að flokka sorp áður en um það varð almenn vitundarvakning hér á landi, þá bjó hún til dýrindis jólagjafir úr endurunnu efni enda hafði hún listrænt auga og var mikil hagleikskona í höndum. Hún … Lesa meira

 

Það kann að vera að eitthvert ykkar hafi einhvern tíma veitt mér athygli þar sem ég hef setið út í kyrrstæðum bíl framan við Bónus í Naustahverfi eins og óþekkur krakki sem fær ekki að koma með í búðina, svolítið skömmustuleg á svip. Ég vona þó að eiginmaðurinn sé ekki að fá baneitrað augnaráð frá samferðafólki mínu sem heldur að nú sé hann með frúna í harkalegri atferlismótun til að venja hana af stjórnlausum frekjuköstum yfir að fá ekki að kaupa Oreo kex og snakk í hverri búðarferð. Nei sannleikurinn er sá að stundum er ég búin að umgangast svo margt fólk yfir daginn að ég get ekki meir, kemst hreinlega ekki inn í búðina og sit því með skömmustulegan svip út í bíl og hlusta á útvarpið meðan eiginmaðurinn kaupir í matinn. En bíddu samt hæg/ur ekki að fara að vorkenna mér, þetta er algjört sjálfskaparvíti og hefur … Lesa meira

Í Breiðholti er barn oss fætt
svo fagni
gjörvöll Sturlunga ætt
það lifir skort
það lifir skömm
í hverri taug er reiðin römm
Hvert fátækt barn er okkar þjóð
hvert tár sem fellur í digran sjóð
í landi þar sem Kristur býr
en mammon þjóðarskútu snýr… Lesa meira

Mig langar til þess að vera hér með örlitla, óskáldlega hugleiðingu um það að takast á við veikindi og vera aðstandi. Og af því að ég tala um að vera óskáldleg þá þýðir það að ég ætla að vera praktísk í kvöld sem er raunar bráðnauðsynlegt  þó það sé kannski ekki eins ljóðrænt og spurningin um tilgang lífsins. Eða hvað? Er ekki lífið í heild sinni ljóð, eins konar safn myndbrota úr hversdeginum þar sem við tökumst á við það óæfða hlutverk að vera manneskja?

Mig langar til að bera hér fram nokkur praktísk ráð sem ég hef safnað að mér í gegnum tíðina meðal annars með því að vera aðstandandi  síðustu átján árin og prestur í rúman áratug og blanda þessu saman í örlítinn kokteil. Kokteillinn er þó ekki áfengur enda skiptir miklu máli að vera edrú þegar ógnir steðja að eða bara þegar lífið verður meira krefjandi. Það … Lesa meira

Á þessum sólríka degi sem er að kvöldi kominn skírði ég lítinn dreng í örmum ástvina. Um leið og athöfn lauk fór ég að dánarbeði eldri manns sem hafði kvatt  fyrr um daginn eftir erfið veikindi. Við rúmstokk hans sátu ekkjan og afkomendur og krossmarkið sem ég hafði rétt áður brugðið á enni og brjóst skírnarbarnsins var nú borið að brjósti þessa látna manns blandað tárum ástvina rétt eins og hann væri aftur orðin barn við skírnarlaug eilífðarinnar.

Í sjálfu sér er þetta ekki óvenjulegur dagur í lífi prests, við erum aftur og aftur kölluð frá einni laug til annarrar, já laug segi ég því lífið er vatn sem finnur sinn farveg til líknar og gleði. Það sem hins vegar gerir svona daga merkilega er að allar tilfinningar hvort sem er við skírn eða andlát eru nýjar. Þess vegna tekst maður í hvert sinn á við þá áskorun að hlusta … Lesa meira

Að vandlega ígrunduðu máli hef ég komist að þeirri niðurstöðu að djöfullinn sé  ekki til. Ég held að í heiminum sé engin illska, bara hungur. Ég held að Guð hefði aldrei skapað heim sem þar sem illskan er náttúrulögmál líkt og fæðing og dauði. Ef illskan væri náttúrulögmál þá hefði samviska okkar ekkert gildi og dygðirnar væru í besta falli hentugt skraut á terturnar sem við munum snæða hér upp í Hólaskóla á eftir. Illska þessa heims er vanræksla og hungur sem við höfum tækifæri til að bregðast við og um það fjallar þessi prédikun.

Þegar minnst er á vanrækslu dettur okkur fyrst börn í hug enda oftast talað um vanrækt börn en ekki vanrækta karlmenn og konur. Þó er það nú svo að öll erum við á einhvern hátt börnin sem við eitt sinn vorum, barnið býr innra með okkur allt lífið og brýst fram á gleði jafnt sem … Lesa meira